Portugal, week 1
28 september 2018 - Sabóia, Portugal
Dag 1
Na een goede nachtrust in een hotel in Plasencia vertrekken we naar het zuiden van Portugal. Plasencia ligt in het midden van Spanje, niet ver van de Portugese grens. Het is warm en we rijden door een droog en dor landschap. Kurk- en steeneiken zijn de enigste bomen die we tegenkomen. We steken de Taag over. Daarna rijden we Portugal binnen. De horloges worden een uur terug gezet. De reis verloopt voorspoedig. Op het parkeerterrein van de Aldi in Portela de Fonte Santa ontmoeten we Roos en Chris. De kennismaking is hartelijk en we gaan op pad naar hun huis. Tussen P. de F. Santa en Saboia rijden we een zandpad in. Na 3 km. komen we aan bij een mooi rond lemen huisje met een rood dak. 2 honden komen ons kwispelend tegemoed. Binnen wachten ons 2 lieve poezen op.Na het avondeten gaan we naar onze slaapplaats, een caravan op een heuveltop. De omgeving is prachtig! Heuvels begroeid met kurkeiken en eucalyptusbomen. De caravan heeft geen overgordijnen, maar dat is niet erg. Vanuit ons bed genieten we van een prachtige sterrenhemel en al snel zijn we in dromenland. Midden in de nacht worden we gewekt door het roepen van een uil. Dit is genieten
Dag 2:
De volgende ochtend zien we vanuit ons bed de zon opkomen. De hemel kleurt rood en vanachter de bergen kom hij langzaam op. Wat is het hier mooi. We staan op en gaan naar Roos en Chris. Douchen is nog niet mogelijk, want de zon moet het watevat opwarmen, dus eerst maar met de honden op pad. Een mooie wandeling in de omgeving. Daarna ontbijten, douchen en binnenblijven. De temperatuur loopt op naar 35 graden. 's Middags zoeken we afkoeling op het strand, 30 km. hiervandaan. Daarna een wasje draaien bij de supermarkt. Roos heeft een nieuwe wasmachine. Hij moet echter nog aangesloten worden op een generator die nog niet geleverd is. We zijn dus afhankelijk van de wasmachines bij de supermarkt. Dit betekent niet te vlug iets in de was doen . Wassen combineren we met een bezoek aan de supermarkt. Nog even een terrasje pakken en dan terug naar ons onderkomen in de middle of nowhere. Het doet niets onder voor een aflevering van " Floortje naar het andere eind van de wereld".
Dag 3
Weer een mooie wandeling met de honden. Gezellig koffie drinken. Niet op de veranda, maar binnen. Buiten stijgt de temperatuur. We gaan weer over de 30 graden. Vanmiddag maar weer naar het strand, maar eerst krijg ik nog les in de verzorging van een gehandicapt poesje. Twee verlamde achterpootjes zijn waarschijnlijk het gevolg van een aanrijding met een auto. Het poesje is incontinent en draagt een pamper. Het verschonen hiervan vergt wat handigheid Aldoende leert men. Het poesje heet Ukkie en wordt liefdevol door Chris en Roos verzorgd . Een taak die wij de komende weken op ons zullen nemen.
Dag 4
Vandaag gaan Roos en Chris aan hun grote reis beginnen. Freek brengt ze naar het station. Ik blijf alleen achter in de middle of nowhere. Ik hoef niet bang te zijn, want ik heb twee goede waakhonden bij me. Een uur later is Freek weer thuis en gaan we aan onze onthaast kuur beginnen. Boeken lezen en tot 18 uur binnen blijven. Het kwik loopt op naar 35 graden.
Dag 5
We hebben de caravan omgeruild voor het huisje. Onze matras ligt op de vliering boven de keuken. Een houten trap zorg ervoor dat we de eerste verdieping kunnen bereiken. Het huis is gebouwd rondom een oude kurkeik. De stam staat in het midden van de kamer. De kamer is het enigste vertrek. Tegen de wand staat een eenvoudig keukenblok, een zitbank en de eethoek.Voor de bouw zijn alleen natuurlijke materialen gebruikt. Bij de boer heeft Chris strobalen gehaald. Dat zijn de bouwstenen. Aan de buiten en binnenkant is leem gesmeerd. Gewoon bij de bouwmarkt gehaald. De vloer is gemaakt van ruwhouten planken. Kleine boomstammen dragen het dak. Het huis is rond gebouwd en doet ons denken aan een Nomaden tent in Mongolië. Op dit terrein heeft vroeger een huisje gestaan. Restanten hiervan zijn nog aanwezig. Beneden loopt een beekje. Dat staat nu droog.Bij de beek heeft Chris een oude waterput gevonden, afkomstig van de vorige bewoners. Hij heeft hem schoonmaakt en opgeknapt. Via een pomp worden wij van water voorzien uit deze put. Drinkwater halen we in de supermarkt.Een drie kilometer lang zandpad brengt ons naar de bewoonde wereld. Freek is de enigste persoon die ik op dit pad tegenkom. Een eenzaam bestaan.In ons huisje hangt een bord met de volgende tekst "Love grows best in little houses like this".
Dag 6
We zijn nu al enkele dagen van de buitenwereld afgesloten. Geen geluid van mensen, geen geluid van auto's, zelfs vliegtuigen kiezen een andere route. Alleen de wind in de bomen en het gekwetter van vogels verbreekt de stilte. Vanmiddag komt er plotseling een vliegtuig laag overvliegen. Hij vliegt even later terug. Het ritueel herhaalt zich enkele malen. Het blijkt een blusvliegtuig te zijn. Er wordt water uit een meer gehaald, hier niet ver vandaan, en naar een eventuele brand gebracht. We weten niet waar. Gelukkig is tot nu toe de brand onze deur voorbij gegaan. 's Avonds zitten we op de veranda en genieten we van het geluid van de krekels. In de verte blikt het. We horen gerommel. Onweer op afstand. Ook dit gaat onze deur voorbij.
Dag 7
De watertank raakt leeg. Er moet weer water uit de put gepompt worden. Freek start de pomp. Even gaat het goed, maar dan houdt hij het voor gezien. De benzine is op. Er blijkt een lek te zitten. Dit moet zo snel mogelijk verholpen worden. Er mag geen benzine in de put komen. Water hoort bij onze basisbehoeften.
Voorlopig een kuipje er onder gezet.
Na een goede nachtrust in een hotel in Plasencia vertrekken we naar het zuiden van Portugal. Plasencia ligt in het midden van Spanje, niet ver van de Portugese grens. Het is warm en we rijden door een droog en dor landschap. Kurk- en steeneiken zijn de enigste bomen die we tegenkomen. We steken de Taag over. Daarna rijden we Portugal binnen. De horloges worden een uur terug gezet. De reis verloopt voorspoedig. Op het parkeerterrein van de Aldi in Portela de Fonte Santa ontmoeten we Roos en Chris. De kennismaking is hartelijk en we gaan op pad naar hun huis. Tussen P. de F. Santa en Saboia rijden we een zandpad in. Na 3 km. komen we aan bij een mooi rond lemen huisje met een rood dak. 2 honden komen ons kwispelend tegemoed. Binnen wachten ons 2 lieve poezen op.Na het avondeten gaan we naar onze slaapplaats, een caravan op een heuveltop. De omgeving is prachtig! Heuvels begroeid met kurkeiken en eucalyptusbomen. De caravan heeft geen overgordijnen, maar dat is niet erg. Vanuit ons bed genieten we van een prachtige sterrenhemel en al snel zijn we in dromenland. Midden in de nacht worden we gewekt door het roepen van een uil. Dit is genieten
Dag 2:
De volgende ochtend zien we vanuit ons bed de zon opkomen. De hemel kleurt rood en vanachter de bergen kom hij langzaam op. Wat is het hier mooi. We staan op en gaan naar Roos en Chris. Douchen is nog niet mogelijk, want de zon moet het watevat opwarmen, dus eerst maar met de honden op pad. Een mooie wandeling in de omgeving. Daarna ontbijten, douchen en binnenblijven. De temperatuur loopt op naar 35 graden. 's Middags zoeken we afkoeling op het strand, 30 km. hiervandaan. Daarna een wasje draaien bij de supermarkt. Roos heeft een nieuwe wasmachine. Hij moet echter nog aangesloten worden op een generator die nog niet geleverd is. We zijn dus afhankelijk van de wasmachines bij de supermarkt. Dit betekent niet te vlug iets in de was doen . Wassen combineren we met een bezoek aan de supermarkt. Nog even een terrasje pakken en dan terug naar ons onderkomen in de middle of nowhere. Het doet niets onder voor een aflevering van " Floortje naar het andere eind van de wereld".
Dag 3
Weer een mooie wandeling met de honden. Gezellig koffie drinken. Niet op de veranda, maar binnen. Buiten stijgt de temperatuur. We gaan weer over de 30 graden. Vanmiddag maar weer naar het strand, maar eerst krijg ik nog les in de verzorging van een gehandicapt poesje. Twee verlamde achterpootjes zijn waarschijnlijk het gevolg van een aanrijding met een auto. Het poesje is incontinent en draagt een pamper. Het verschonen hiervan vergt wat handigheid Aldoende leert men. Het poesje heet Ukkie en wordt liefdevol door Chris en Roos verzorgd . Een taak die wij de komende weken op ons zullen nemen.
Dag 4
Vandaag gaan Roos en Chris aan hun grote reis beginnen. Freek brengt ze naar het station. Ik blijf alleen achter in de middle of nowhere. Ik hoef niet bang te zijn, want ik heb twee goede waakhonden bij me. Een uur later is Freek weer thuis en gaan we aan onze onthaast kuur beginnen. Boeken lezen en tot 18 uur binnen blijven. Het kwik loopt op naar 35 graden.
Dag 5
We hebben de caravan omgeruild voor het huisje. Onze matras ligt op de vliering boven de keuken. Een houten trap zorg ervoor dat we de eerste verdieping kunnen bereiken. Het huis is gebouwd rondom een oude kurkeik. De stam staat in het midden van de kamer. De kamer is het enigste vertrek. Tegen de wand staat een eenvoudig keukenblok, een zitbank en de eethoek.Voor de bouw zijn alleen natuurlijke materialen gebruikt. Bij de boer heeft Chris strobalen gehaald. Dat zijn de bouwstenen. Aan de buiten en binnenkant is leem gesmeerd. Gewoon bij de bouwmarkt gehaald. De vloer is gemaakt van ruwhouten planken. Kleine boomstammen dragen het dak. Het huis is rond gebouwd en doet ons denken aan een Nomaden tent in Mongolië. Op dit terrein heeft vroeger een huisje gestaan. Restanten hiervan zijn nog aanwezig. Beneden loopt een beekje. Dat staat nu droog.Bij de beek heeft Chris een oude waterput gevonden, afkomstig van de vorige bewoners. Hij heeft hem schoonmaakt en opgeknapt. Via een pomp worden wij van water voorzien uit deze put. Drinkwater halen we in de supermarkt.Een drie kilometer lang zandpad brengt ons naar de bewoonde wereld. Freek is de enigste persoon die ik op dit pad tegenkom. Een eenzaam bestaan.In ons huisje hangt een bord met de volgende tekst "Love grows best in little houses like this".
Dag 6
We zijn nu al enkele dagen van de buitenwereld afgesloten. Geen geluid van mensen, geen geluid van auto's, zelfs vliegtuigen kiezen een andere route. Alleen de wind in de bomen en het gekwetter van vogels verbreekt de stilte. Vanmiddag komt er plotseling een vliegtuig laag overvliegen. Hij vliegt even later terug. Het ritueel herhaalt zich enkele malen. Het blijkt een blusvliegtuig te zijn. Er wordt water uit een meer gehaald, hier niet ver vandaan, en naar een eventuele brand gebracht. We weten niet waar. Gelukkig is tot nu toe de brand onze deur voorbij gegaan. 's Avonds zitten we op de veranda en genieten we van het geluid van de krekels. In de verte blikt het. We horen gerommel. Onweer op afstand. Ook dit gaat onze deur voorbij.
Dag 7
De watertank raakt leeg. Er moet weer water uit de put gepompt worden. Freek start de pomp. Even gaat het goed, maar dan houdt hij het voor gezien. De benzine is op. Er blijkt een lek te zitten. Dit moet zo snel mogelijk verholpen worden. Er mag geen benzine in de put komen. Water hoort bij onze basisbehoeften.
Voorlopig een kuipje er onder gezet.
Wanneer begin je aan het schrijven van een boek?
Veel plezier daar.
Veel succes aldaar en we hopen dat jullie goede moed behouden ! Warme herfstgroet vanuit Watervliet , Jan en Annelies
veel plezier met het avontuur. Jur en Clementine.
Wat een onderneming.
Wij nemen onze petten af.
Hoop inderdaad dat de pomp is gaan werken.
Ook nog zo warm daar, maar dat goed voor de botten.
Koesterende warmte.
Echt zo mooi te lezen jullie reisverhaal.
Het leest als een boek.
Een goede schrijfstijl ,lieve Elly.
Complimenten.
We genieten van de verhalen.
Jullie daar genieten en lieve poldergroeten,
Emiel en Alma.
28 september 2018
Dank voor dit eerste deel van jullie " roman" : " De Stilte in Portugal"
Het lijkt op een echte uitdaging. We zullen Floortje inlichten (ha,ha)
We wensen jullie alle goeds en hopelijk wat lagere temperaturen.
Hartelijke groeten vanuit Vlissingen
Groetjes vanuit de Schoolstraat.
Leuk om jullie avonturen weer te volgen, nu in Portugal in de middle of nowhere.
We kijken weer uit naar een volgend verhaal van jullie belevenissen.
Alle goeds en hartelijke groeten,
Adri en Ineke.
Nou dat belooft wat, wij waren met Peter en Wilma ook dit voorjaar in Plasencia, dus we weten waar jullie het over hebben.
We hopen dat jullie alle problemen kunnen oplossen, want water is heel belangrijk. Wat is het nog heet zeg daar. Die kurkeiken zijn mooi om te zien, vonden wij.
Fijne tijd gewenst, hartelijke groeten van
Iman en Marian.
Wat leuk om jullie belevenissen te mogen lezen. Hoop dat jullie nog een mooie tijd in Portugal mogen hebben. Jammer dat ik niet even om de koffie kan komen, maar we bellen nog hoor.
Groetjes Addie
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen. Echt van de bewoonde wereld weg. Het lijkt ook wel of jullie een abonnement hebben op tropische temperaturen. Hopelijk is het probleem met de lekkende olie opgelost. Het is echt pionieren daar, maar echt iets voor jullie.
We wensen jullie een hele fijne tijd daar. Lieve groeten, Peter en Wilma.
echt back to basics! Hopelijk lekt het dak van jullie 'huisje' niet bij een zware regenbui en blijft het vuur ver weg van jullie! Maar wat fijn dat jullie van de natuurlijke omgeving kunnen genieten.
Wij leven met jullie mee.Canada was pure luxe in vergelijking met dit verblijf lijkt mij. Veel plezier en dat de problemen gauw opgelost worden.Wij verheugen ons op je volgende verhaal
Wat een prachtig verhaal weer van jullie en nu vanuit Portugal.
Wel iets dichterbij dan Canada, maar als ik het zo lees ook niet direct in de bewoonde wereld. Geniet ervan, dat doen wij hier van jullie mooie verhalen.
Veel plezier daar,
Groetjes, Jan en Thea.
Wat een belevenissen .nu al.En wat geweldig om te lezen.Geniet van alles en wij genieten van jullie mooie verhalen.Hopelijk komt het snel goed met het water.
Groetjes van Piet en Nel Verburg.
Net als de vorige keer de zondagmorgen eerst kijken of er al mail is ,geweldig.
een hele fijne tijd gewenst daar en met die warmte zal er toch wel niet veel groeien in je
tuintje Freek? groeten en alle goeds van Piet en Nel Boone
Wat beleven jullie toch bijzondere dagen en wat genieten jullie daar van.
Het is mooi om te lezen, door de foto's reizen we op afstand mee. Alle goeds toegewenst. Cor en Annie Abrahamse
Herinneringen aan jullie zijn voor mij een prachtig huis en groentetuin in Cherryville.
Wat ben ik benieuwd wat jullie nu allemaal gaan meemaken. En welke bijzonder dingen je weer tegen komt op de ochtendwandelingen. Geniet van de rust en de vrijheid. En succes met alle zorg voor weer een bijzondere plek.